Hubert Czuma (2 listopada 1930 – 19 września 2019). Urodził się w Lublinie, w rodzinie o tradycjach patriotycznych. W wieku 18 lat wstąpił do Towarzystwa Jezusowego, a święcenia kapłańskie otrzymał 30 października 1955 r. Od 1957r. pracował jako katecheta i duszpasterz akademicki w Łodzi, a od 1961 r. jako spowiednik w Warszawie; w latach 1961-1963 był katechetą i duszpasterzem akademickim w Gdańsku a w latach 1963-1971 diecezjalnym duszpasterzem akademickim diecezji lubelskiej oraz rektorem Kościoła Akademickiego KUL. W latach 1971 – 1972 pracował w Kaliszu, a od 1972 do 1973 w Bydgoszczy. Od 1973 do 1979 r. był duszpasterzem akademickim w Szczecinie. W 1961 r. zainicjował spotkania w Zakopanem przedstawicieli Duszpasterstw Akademickich z całego kraju, był współorganizatorem pielgrzymek sierpniowych z Warszawy do Częstochowy ( do 2008 r.). W sierpniu 1979 r. zmuszony został do opuszczenia Szczecina i przeniesiony do Radomia. Oficjalnie nie mógł pracować z młodzieżą akademicką, jednak wspierał ks. Zdzisława Domagałę w prowadzeniu Duszpasterstwa Akademickiego. W latach 1980-1989 organizował msze św. za Ojczyznę, był opiekunem „Solidarności’ a także organizatorem spotkań dla opozycjonistów „ S”. Po 13 XII 1981 r. był współorganizatorem uroczystości religijno – patriotycznych w radomskim kościele p.w. Trójcy Świętej z udziałem znanych aktorów, opiekował się prześladowanymi, wspierał finansowo działalność wydawniczą i kolportaż podziemnych wydawnictw. W 1989 r. był jednym z inicjatorów i twórców Komitetu Obywatelskiego Ziemi Radomskiej. Od 1990 r. był kapelanem więziennym, a od 1991 r. publicystą radiowym. Duszpasterz „Solidarności”, od 2001 r. duszpasterz Ludzi Pracy i sekretarz telefonu zaufania w diecezji radomskiej. Wielokrotnie przesłuchiwany, inwigilowany i więziony. W 1970 r. podejrzany o związek z konspiracyjną organizacją niepodległościową „Ruch”, aresztowany, osadzony w areszcie przy ul. Rakowieckiej w Warszawie, zwolniony w styczniu 1971 r. na skutek zabiegów prymasa Polski Stefana Wyszyńskiego. W latach 1979 – 1988 rozpracowywany przez Wydział IV KM MO/ WUSW w Radomiu w ramach Sprawy Operacyjnego Rozpracowania krypt. „Fanatyk”. W 2003 honorowy członek NSZZ „S”, członek Rady Programowej „Tygodnika Solidarność”. Autor książek: Wspomnienie o moim Chrzestnym Ojcu gen. Walerianie Czumie, Młodzi a problem odpowiedzialności (1988), Młodzi, brońcie swej godności! (1988), Wspomnienia z PRL (2001).
W czerwcu 2010 uhonorowany medalem „Bene Merenti Civitas Radomiensis” na wniosek NSZZ „Solidarność” Ziemia Radomska. Honorowy Obywatel Miasta Szczecina oraz Lublina. Tytuł honorowego obywatela Radomia nadany przez Radę Miejską na mocy uchwały z 31 sierpnia 2015 roku. Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2006).
Działalność księdza Huberta Czumy od chwili rozpoczęcia przez niego pracy duszpasterskiej w Radomiu miała dla mieszkańców naszego miasta ogromne znaczenie. Swoją niezłomną postawą, umiłowaniem dla najwyższych wartości wywarł ogromny wpływ na wszystkich tych radomian, którzy napotkali go na swojej drodze. Dla wielu, zwłaszcza młodych, ludzi jego postawa, uczciwość, bezinteresowność, umiejętność jasnego mówienia nawet o rzeczach trudnych, pokazywanie że idee solidarności międzyludzkiej nie są pustym hasłem, stały się prawdziwym drogowskazem. Dzięki jego przywiązaniu do idei wolności wielu mieszkańców Radomia uwierzyło w to, że mimo grożących niebezpieczeństw warto było narażać się, bo dzięki temu Polska może kiedyś być wolna. Między innymi dzięki księdzu Hubertowi Czumie tej wolnej Polski doczekaliśmy – pisali wnioskodawcy z Klubu Inteligencji Katolickiej w uzasadnieniu nadania tytułu honorowego obywatela księdzu Czumie.
