ks. prof. Włodzimierz Sedlak (1911 – 1993) – umysł niepospolity, uparty, odkrywca nieznanych ścieżek nauki. Urodził się w wielodzietnej rodzinie górniczej w Sosnowcu. Seminarium duchowne ukończył w Sandomierzu. Po otrzymaniu święceń kapłańskich w 1935 r. odrzucił propozycję dalszych studiów zagranicznych, uczył w szkołach wiejskich (w Ćmielowie).
Podczas okupacji przebywał w Siennie. Tam prowadził tajne komplety, założył Towarzystwo Szkoły Średniej, szkołę rzemiosł, gimnazjum i liceum, organizował bibliotekę. W 1946 r. podjął studia na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym UMCS w Lublinie. Uzyskał magisterium z antropologii i pedagogiki, a potem tytuł doktora nauk matematyczno-przyrodniczych.
Odtąd jego pasją stała się nauka. Współpracował z Polską Akademią Nauk, wykładał, kierował nowo utworzoną Katedrą Biologii Teoretycznej KUL. W Radomiu zamieszkał w 1959 r. Tu był znany z porywających kazań w kościele mariackim. Głownie jednak zajmował się badaniami z pogranicza wielu dyscyplin naukowych.
W Górach Świętokrzyskich odnalazł ślady starożytnego hutnictwa i odtworzył proces dawnego wytopu, badał geologię gór, rudy pirytu i manganu, odkrył pozostałości organizmów dolnokambryjskich, dotąd nauce nieznane. To odkrycie stało się zaczątkiem jego pionierskiej idei „krzemowych początków życia”, wyprzedzającej o lat kilkanaście podobną teorię uczonego brytyjskiego. Nade wszystko przejdzie do historii jako twórca nowej dziedziny – bioelektroniki, elektromagnetycznej teorii życia. Przedstawił ją w wielu rozprawach, artykułach i publikacjach książkowych: „Bioelektronika”, „Homo electronicus”, „Życie jest światłem”. Wśród ponad dwudziestu wydanych książek księdza profesora są też pozycje literackie: wspomnieniowe i pamiętnikarskie („W pogoni za nieznanym”, „Człowiek i Góry Świętokrzyskie”), w których pisze o swoim życiu i trudnej drodze badacza o rewolucyjnych poglądach.
Był profesor Sedlak człowiekiem niezwykle pracowitym, mało wymagającym dla siebie, ale dużo od siebie. Zmarł 17 lutego 1993 r. Pochowany naradomskim cmentarzu komunalnym w dzielnicy Firlej.
Źródło tekstu: „Radomskie wędrówki regionalne. Wydarzenia, ludzie, zabytki, dziedzictwo kulturowe, przyroda” pod red. Janusza Pulnara, Radom 2000
Fot. za: strona internetowa Fundacji Biolelektroniki im. Włodzimierza Sedlaka
